Μεσάνυχτα τους κατεβάζαν,
χωρίς κανένας άλλος να πάρει είδηση.
Τους έγδυναν, τους έπλεναν, τους έντυναν με τα καλά τους
που οι συγγενείς είχαν από μέρες τρεις φέρει,
τους έκλαιγαν με κλάμα πνιχτό
στο ξένο, τους έκλαιγαν, στο κοιμισμένο παρεκκλήσι,
κι ύστερα τίποτα, σιωπή ύστερα.
Σαν τα επαρχιακά λεωφορεία του ΚΤΕΛ
έφευγαν, έφευγαν το πρωί, οι νεκροφόρες.
Γιώργος Μαρκόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου