Με τον Διομήδη…

Του Δημήτρη Δημόπουλου*

 

«Καλύτερα με τον Διομήδη [Κομνηνό] και να κάνω λάθος παρά με τους ώριμους και να ’χω δίκιο». Σε αυτή τη δήλωση συνοψίζεται πιστεύω όλη η πορεία της ζωής του Γιώργου Μερτίκα.

Ευγενικός, με αριστοκρατική απόσταση από αντιπαραθέσεις και μικρότητες, βαθύς γνώστης των νεότερων και σύγχρονων φιλοσοφικών ρευμάτων, συνέχισε στον δρόμο του φίλου του Παναγιώτη Κονδύλη, αφήνοντάς μας κι αυτός με τη σειρά του πλήθος θεωρητικών κειμένων.

Με τον Γιώργο γνωριστήκαμε από κοντά και καλύτερα στα μέσα της δεκαετίας του ’80, με την έκδοση του πρώτου Λεβιάθαν. Ο Γιώργος έκανε, θυμάμαι, τα πάντα ‒ μεταφράσεις, επιμέλειες, διορθώσεις, αλλά και τα φιλμ και το τυπογραφείο και τη διακίνηση. Τα τελευταία χρόνια κάθε Δευτέρα, πριν συναντηθεί με τους συντελεστές των «Αναγνώσεων» της Αυγής, έκανε τη βόλτα του πρώτα στον Ναυτίλο και μετά από εμάς, στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο. Συζητούσαμε για τις νέες κυκλοφορίες, σχολιάζαμε την πολιτική επικαιρότητα, ανταλλάσσαμε πληροφορίες για κοινούς γνωστούς και φίλους, ενώ ο Γιώργος κατέβαζε τα πρώτα τσίπουρα της μέρας καπνίζοντας αρειμανίως ‒ τη μόνιμη σταθερή διαφωνία μας.

Σε αυτό το περιβάλλον του πρότεινα να επανεκδώσουμε ορισμένους εξαντλημένους τίτλους των εκδόσεων Λεβιάθαν, και καταλήξαμε να αναλάβει τη σειρά Λεβιάθαν στις εκδόσεις Κουκκίδα. Η συνεργασία μας αποδείχτηκε εξαιρετική. Μάλιστα, ο Γιώργος κάλυπτε πολλές από τις αρμοδιότητες του εκδότη ‒ επέλεγε γραμματοσειρές, εξώφυλλα, ακόμη και για το χαρτί είχε άποψη. Κουβαλούσε στο δισάκι του πολλούς τίτλους, και κάθε τόσο μου παρουσίαζε κι από έναν. Προλάβαμε να εκδώσουμε εφτά.

Θα τον θυμάμαι για την αγνή φιλία του, την ευγένειά του, τη στοχαστικότητά του, αλλά και για τη γενναιότητα και την αξιοπρέπεια με την οποία τον είδα να αντιμετωπίζει την αρρώστια του.

*Ο Δημήτρης Δημόπουλος είναι υπεύθυνος των εκδόσεων Κουκκίδα