Μοτίβο

 Περίστροφο νόημα
γυρίζοντας γαζώνει
μοτίβο αυτόματο
ίδιων κινήσεων
κάθε πρωί
σε μαύρη ραπτομηχανή
αράχνης που κατεβαίνει
όσο υφαίνει Ιστορίας τον ιστό
να κρύψει στα γεγονότα
αυτό που ρητά ακολουθεί
το ίδιο ακριβώς μοτίβο
μες στην τυχαία διασπορά
νικών ηττημένων απ’ το φως
του πώς ξημέρωμα αποσπά
οίηση απ’ την ποίηση
πνεύμα από το νεύμα
πράγματα από τραύματα
να μένουν για πάντα ανοιχτά
σε μάτια που αποστρέψαμε
από τη χάση του σκοπού
μοτίβου που επανέρχεται
σε δάση μες στα σπίτια
χεριών με άχαιρα κλαδιά
κομμένα γεγονότα
σύρριζα στην αιτία τους
γόνατα ικεσίας
σε βίας βελούδινης σιωπή 
χωρίς την αιμοστατική
πέπλου επίπλων γάζα
στην άλλην που αιμορραγεί
διακοπή μοτίβου
με ύφος δίχως ύφασμα
σε πλάτη στραμμένη καναπέ
εκεί που το σπίτι πέφτει
Τροία ανήκουστης κοπής
δέντρων από το «δεν» τους
ντροπής απ’ την εντροπία
ο ήλιος να δύει πάντοτε
μες στην ανατολή
βγαίνοντας απ’ τη δύση
δεύτερη φύση δούρεια
η επικούρεια πλοκή
ιστών στην Ιστορία
μοτίβο κυκλοδίωκτης
αράχνης του «άρα υπάρχω»
περνώντας την επιβίωση
από τη Σκύλα του Άουσβιτς
στη Χάρυβδη ανάμεσα
σε Σάμπρα και Σατίλα
 
Βασίλης Ντόκος