Η Μαντώ Μαυρογένους μπροστά στο φέρετρο του Δημητρίου Υψηλάντη

[Από νωρίς βρέθηκα στον Αγώνα
Απεξάρτηση η ζωή. Την αγνόησα]

Θα ’θελα δέκα ζωές
Να σ’ αποχαιρετήσω
Όλη τη νύχτα έκλαιγαν
του ουρανού τα άστρα
κι η θάλασσα στα μάτια σου
ακίνητη να μένει
Το κάθε κύμα να θρηνεί
για την ψυχή που φεύγει
Κι εγώ εδώ να σε κοιτώ
Και πάλι να σε χάνω

Μάτια μου μάτια μάτια μου
Τι μου ’μεινε από σένα
Μες στην καρδιά μου ολόφωτο
τ’ όμορφο πρόσωπό σου
Να φέγγει απ’ τον ουρανό

να κλαίει τ’ άγιο χώμα

Μαρία Κούρση