Επάλληλη Δρυάς

Η μνήμη επανέρχεται αδιάκοπα

σε τραπεζάκια καφενείου θερινά, δωδεκάρια παραγγέλνοντας, 

ορκύνια αλμυρά κι ηλιόσπορους 

αλατισμένους σε χωνάκι

Ψαράδες χαρτοπαίζουν βάζοντας στοιχήματα 

το ούζο της βραδιάς και την μικρή γοργόνα το άγαλμα

στην προκυμαία 

Μα η πέτρινη ως γνήσιο τέκνο του γένους των Δρυών 

δεν νιώθει τίποτα από το δρεπάνι 

Συνεχίζει να ζει 

σ’ ένα διαμέρισμα του κέντρου

έχοντας αφαιρέσει από το στόμα

όλα τα φωνήεντα.

Ειρήνη Καραγιαννίδου