Το απόβροχο

Ποιήματα που τώρα γράφονται

Σε παίξιμο φωτός ελάχιστο
σ’ εγκλωβισμένο σε δυο νότες μέσα λάθος,
μονάχα εκεί, μου είπανε, θα βρεις ελευθερία.

Κάποιος Έρωτας
ανήσυχο ψιλόβροχο ακουμπά τις σκέψεις μου.
Η τρύπα στον τοίχο ήταν φωτιά κι αίμα κι άνθρωπος.
Όχι! μου κούνησαν το δάχτυλο. Απάτη της στιγμής η ελευθερία.

Κι όμως είναι αναπνοή
βαθιά που την κρατάς και που ποτέ δεν βγαίνει,
κόκκινα δάκτυλα ψιλά βροχής,
κόκκινα σώματα σιωπής αιώνων
Έγκυος
σε κάποιο ανονείρευτο μελλοντικό απόβροχο.

ΜΑΡΙΑ ΖΕΠΑΤΟΥ
μαθήτρια Γ΄ Λυκείου