tag:blogger.com,1999:blog-2319704874927184237.post6604943807046501187..comments2023-12-28T18:26:29.520+02:00Comments on ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ: «Νεοελληνικός Διαφωτισμός»Αναγνώσειςhttp://www.blogger.com/profile/13763484348128250728noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-2319704874927184237.post-67693703919633065462013-04-15T20:13:53.916+03:002013-04-15T20:13:53.916+03:00Αγαπητοί αναγνώστες,
Ο γράφων είναι από τους συμμ...Αγαπητοί αναγνώστες,<br /><br />Ο γράφων είναι από τους συμμετασχόντες στο συνέδριο στο οποίο αναφέρεται το άρθρο του κ. Νούτσου. Μολονότι η κριτική του αντιπαραβαλλόμενη προς την πραγματικότητα του συνεδρίου ενέχει σημεία που θα πρέπει να προσεχθούν σε παρόμοιες μελλοντικές πρωτοβουλίες, μπορεί να διακρίνει κάποιος σε αυτήν σημεία στα οποία αδικεί το συνέδριο και άλλα στα οποία εμπεριέχει αντιφάσεις:<br /><br />1. Η παύλα στο δικό μου γλωσσικό ενστικτήριο μπορεί να συνδέει δύο αναλυτικές κατηγορίες αλληλοπεριχωρούμενες, οι οποίες, όμως, έχουν μελετηθεί με διαφορετικό ερευνητικό επίκεντρο (π.χ. Ιστορία-Τέχνη).<br /><br />2. Η επίθεση στο μακρό χρόνο (longue durée) δείχνει να μην εκτιμά τις συμβολές μιας μεγάλης ιστορικής σχολής που έχει αφήσει έργα-μνημεία στον ηπειρωτικό και ευρύτερο μεσογειακό χώρο.<br /><br />3. Η επίθεση στους «ιστοριολογούντες» είναι για μένα αδικαιολόγητη. Αναρωτούμαι πώς αντιμετώπιζε το ακαδημαϊκό κατεστημένο της χώρας στην εποχή τους τοπικούς ιστοριοδίφες τύπου Αραβαντινού, Λαμπρίδη, Ζώτου-Μολοσσού, κλπ. ή και νεότερων, οι οποίοι, μολονότι ελλιπώς (ή ουδόλως) καταρτισμένοι και μεθοδολογικώς αδόκιμοι, μας έσωσαν τεκμήρια που οι διαπρεπέστατοι σύγχρονοι ειδικοί παραπέμπουν; Το εξυπονοούμενο μήνυμα «η ιστορία μόνον για τους ιστορικούς» αποκλείει, εντέλει, την ιστορία από τη ζωή.<br /><br />4. Η ανωτέρω επίθεση έρχεται σε αντίφαση με τον «κορεσμό των συνεδρίων, με τις αυτοαναλώσεις των [Κ.Γ.: προφανώς λίγων και «κολλητών»] θαμώνων τους», τα οποία προφανώς και απεχθάνεται ο συγγραφέας του άρθρου.<br /><br />5. Μολονότι ο καθηγητής κ. Νούτσος επικρίνει τη «θεσμική κατανομή της οικείας επιστημονικής γνώσης, με την τριμερή διαίρεση της Φιλοσοφικής Σχολής στην οποία εκπαιδεύονται κυρίως αφιλοσόφητοι ιστορικοί και ανιστόρητοι φιλόλογοι», η απόπειρα διαθεματικής ή διατομεϊκής προσέγγισης ενός ευρύτερου ιστορικού γίγνεσθαι σε ένα συνέδριο που έδωσε την ευκαιρία σε «αφιλοσόφητους» ιστορικούς να παρ(α)-ακολουθήσουν μια φιλοσοφική οπτική θεμάτων που άπτονται των ιστορικών τους ερευνητικών ενδιαφερόντων και σε «ανιστόρητους» φιλολόγους να παρακολουθήσουν εισηγήσεις ιστορικών που θα μπορούσαν να αποτελέσουν γόνιμο πεδίο διερμηνείας του ιστορικού περιβάλλοντος φιλολογικών ερευνητικών ζητημάτων, αντιμετωπίζεται με τα ρητορικά ερωτήματα: «πού θα οδηγούσε ο συνδυασμός «συμβαντολογικής ιστορίας», αρχειοδιφίας, ιστοριοδιφίας, πρωτοβάθμιας αρχαιολογίας και εκκλησιαστικής ιστορίας; Μάλλον σε βραχύπνοες «περιηγήσεις» ή «ξεναγήσεις» χειρογράφων, «μπουγιουρτιών», μοναστηριών, με ή χωρίς τα «μετόχια» τους, «δημοσίων μνημείων», προικοσύμφωνων, τοπωνυμίων, λεξικογραφίας, μαχών, φωτογραφιών, πινάκων, οικογενειών, συντεχνιών, εορτών, «εθνικών διακηρύξεων» (που ανατρέχουν στο «όμαιμον» του Ηροδότου), «τιμής του Αρχαγγέλ(λ)ου Μιχαήλ» και τέλος «Μεγάλων και Σεπτών Παραδόσεων της Εκκλησίας και του Γένους»;».<br /><br />Συμπερασματικά, πρώτον, η από γραφείου κριτική είναι εύκολη. Δεύτερον, λυπούμαι που η αριστερή διανόηση στην Ελλάδα, διανόηση που τόσα σημαίνει για όσους εξ ημών την μελέτησαν εκτός Ελλάδας, παραμένει «αγκυλωμένη» εν έτει 2013 σε «διαφωτιστικά» στερεότυπα του παρελθόντος (π.χ. αντικλερικαλισμό), την δυσβάσταχτη κληρονομιά των οποίων ζω καθημερινά στη χώρα που εργάζομαι και η οποία προσπαθεί να τα αποτινάξει.<br /><br />Σημειωτέον ότι τον σεβαστό καθηγητή κ. Νούτσο τον γνωρίζω μόνο μέσα από τα έργα του.<br /><br /><br />Δρ. Κ. Γιακουμής<br />Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας<br />και Ιστορίας Τέχνης<br />University of New York Tirana<br />ΑλβανίαAnonymoushttps://www.blogger.com/profile/14960011692512604855noreply@blogger.com